СІМНАДЦЯТИВІЧНІ ЗНАННЯ ПРО ЧАРТОРИЙСЬКИХ

Автор(и)

  • Gonera Marzena Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie, Poland

Ключові слова:

походження, пращур, активність політична

Анотація

Метою статті є намагання подати стан знань спільноти в XVII столітті про походження і діяльність князів Чарторийських. Дослідження складається з двох частин. Перша з них становить спробу пошуку відповіді на питання: хто був зачинателем цієї різнорідної родини, друга – стосується діяльності представників родини в політичному житті Великого князівства Литовського. Варто також підкреслити, що окрім відомостей суспільних про родину в XVIIІ столітті, нажаль, інформація і знання про їх приналежності на тому полі, тобто в політиці сотнею років раніше була надто обмежена і фрагментарна

Посилання

Rodowody książąt litewskich. – Biblioteka Narodowa w Warszawie. – nr 3090.

Antoniewicz M. O recepcji twórczości heraldycznej Wojciecha Wijuka Kojałowicza w XVII – XIX wieku. –

«Zeszyty Historyczne». – t. VI. – 2000, s. 5-14.

Antoniewicz M. Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii. – Warszawa:

Wydawnictwo DiG, 2011.

Anusik Z. Studia i szkice staropolskie. – Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2011.

Cetwiński M. Mityczne wzory i społeczne funkcje legend herbowych Czartoryskich i Czetwertyńskich, «

Genealogia. Studia i materiały historyczne». – t. 1. – 1991, s. 43-58.

Chodynicki K. Geneza i rozwój podania o zabójstwie Zygmunta Kiejstutowicza (Ze studiów nad dziejopisarstwem

litewskich), « Ateneum Wileńskie». – 1828. – z. 15, s. 79-103.

Dunin- Borkowski J. S. Almanach Błękitny. Genealogia żyjących utytułowanych rodów polskich. – t. 1. –

Warszawa-Lwów: Nakładem Księgarni H. Altenberga, 1908.

Dworzaczek W. Genealogia tablice. – Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.

Dworzaczek W. Kojałowicz Wojciech Wijuk Polski Słownik Biograficzny. – t. 2. Warszawa 1982, s. 318-322.

Frączyk T. Adam Kazimierz Czartoryski. Biografia literacka na tle przemian ideowych polskiego Oświecenia. –

Kraków: Księgarnia Akademicka,2012.

Halecki O. Koriatowicze, a przodkowie Holszańskich i Czartoryskich.-»Miesięcznik Heraldyczny». – R. 18. –

– z. 6, s. 81-88.

Н. Яковенкo. Українська шляхта з кінця XIV до середини XVII столиття. Волинь і Центральна Україна. –

Київ 2008.

Jankowski J. Książęta Czartoryscy- krótki rys historyczny. – Poznań: Nakładem Tygodnika Wielkopolskiego,

Czcionkami Ludwika Mierzbacha, 1873.

Ks. Wojciecha Wijuka Kojałowicza herbarz rycerstwa W X Litewskiego tak zwany Compendium, czyli o

klejnotach albo herbach, których familie stanu rycerskiego w prowincjach Wielkiego Księstwa Litewskiego

zażywają. – Kraków 1897.

Korczak L. Litewska Rada Wielkoksiążęca. – Kraków: Nakładem Polskiej Akademii Umiejętności, 1998.

Полное собрание русских летописей. – t. 32, Москва 1975.

Kuczyński M. Czartoryski Aleksander Polski Słownik Biograficzny. – t. IV. – Kraków 1938, s. 271.

Kuczyński M. Czartoryski Iwan Polski Słownik Biograficzny. – t. 4. – Kraków 1938, s. 271-272.

Kuczyński S. Lubart Dymitr Polski Słownik Biograficzny. – t. XVI. – Wrocław- Warszawa- Kraków 1972,

s. 576-577.

Kuras K. Współpracownicy i klienci Aleksandra Augusta Czartoryskiego w czasach saskich. – Kraków:

Towarzystwo Wydawnicze Historia Jagiellonica, 2010.

Lewicki A. Powstanie Świdrygajłły: ustęp z dziejów Litwy z Koroną. – Kraków: Nakładem Akademii

Umiejętności,1892.

Markiewicz M. Europejska polityka Familii Czartoryscy- Polska- Europa- Historia- Współczesność. – red.

Z. Baran. – Kraków: Wydawnictwo DjaF, 2003, s. 109-114.

Michalski A. O pochodzeniu i początkach kariery domu Czartoryskich. – « Słupskie Studia Historyczne». –

– nr 19, s.48-70.

Moryson J. Książę Olgierd Czartoryski (1888- 1897). Życie i działalność polityczna. – Kraków: Wydawnictwo

Universitas, 2002.

Nieć J. Młodość ostatniego elekta: Stanisław August Poniatowski ( 1732- 1764). – Kraków: Skład Główny w

Księgarni Wolffa, 1935.

Niesiecki K. Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S J powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopisów

dowodem urzędowych i wydany przez J. Bobrowicza. – t. 3. – Lipsk 1839.

Nikodem J. Przyczyny zamordowania Zygmunta Kiejstutowicza. – «Białoruskie Zeszyty Historyczne». – 2002. –

nr 17, s.15-30

Nitecki K. Biskupi Kościoła w Polsce. Słownik Biograficzny. – Warszawa: Wydawnictwo Ośrodka Dokumentacji

i Studiów Społecznych, 1992.

Ochmański J. Historia Litwy. – Wrocław- Warszawa- Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1982.

Paprocki B. Herby rycerstwa polskiego zebrane i wydane w r.p. 1784. – Kraków: Wydawnictwo

K. J. Turowskiego,1858.

Paszkiewicz H. O genezie i wartości Krewa. – Warszawa: Składnica Wydawnicza Gebethner i Wolff,1938.

Piwarski K. Czartoryski Jan Karol Polski Słownik Biograficzny. – t. 4. – Kraków 1938, s. 276-277.

Piwarski K. Czartoryski Kazimierz Florian Polski Słownik Biograficzny. – t. 4.-Kraków 1938, s. 279-281.

Rachuba A. Kiaupiane J. Kiupa Z. – Historia Litwy. Dwugłos polsko- litewski. – Warszawa: Wydawnictwo DiG,

Stadnicki K. Bracia Władysława Jagiełły Olgierdowicza, króla Polski, Wielkiego księcia Litwy jako ciąg dalszy

«Synów Giedymina». – Lwów: Nakładem Aleksandra Vogla, 1867.

Stadnicki K. Olgierd i Kiejstut: synowie Giedymina Wielkiego Księcia Litwy. – Lwów: Nakładem Księgarni

Butrymowicza i Schmidta, 1870.

Stecki K. Z boru i stepu. Obrazy i pamiątki. – Kraków: Nakładem autora, 1888.

Sidorowicz S. Czartoryski Kazimierz Polski Słownik Biograficzny. – t. 4. – Kraków 1938, s. 282-283.

Stryjkowski M. Kronika polsko-żmudzka i wszelkiej Rusi. – Warszawa: wyd. G. Ł. Gucksberg,1848.

Stryjkowski M. O początkach, wywodach, dzielnościach, sprawach rycerskich i domowych sławnego narodu

litewskiego, żmudzkiego i ruskiego, przedtym nigdy od żadnego ani kuszone ani opisane z natchnienia Bożego, a

uprzejmie pilnego doświadczenia. – oprac. J. Radziszewska. – Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1978.

Sułkowska- Kurasiowa I. Doradcy Władysława Jagiełły Społeczeństwo Polski średniowiecznej. Zbiór

studiów. – red. S. K. Kuczyński. – t. II. – Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 188-220.

Tęgowski J. Który Konstanty Olgierdowicz czy Koriatowicz był przodkiem książąt Czartoryskich Europa

Orientalis. Polska i jej wschodni sąsiedzi od średniowiecza po współczesność. Studia i materiały ofiarowane

profesorowi Stanisławowi Aleksandrowiczowi w 65 rocznicę urodzin. – red. Z. Karpus, T. Kempa, D. Michalik. –

Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika,1996, s. 53-59.

Tęgowski J. Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów. – Warszawa-Poznań: Wydawnictwo Historyczne, 2000.

Wasilewski T. Pochodzenie i początek kariery książąt

Czartoryskich Litwa i jej sąsiedzi od XII do XX wieku. –

red. G. Błaszczyk, A. Kijas. – Poznań: Wielkopolska Agencja Wydawnicza, 1994, s. 45-63.

Wdowiszewski Z. Genealogia Jagiellonów i domu Wazów w Polsce. – Kraków: Wydawnictwo Avalon, 2005.

Wolff J. Kniaziowie litewsko- ruscy od końca XIV wieku. – Kraków: Wydawnictwo Jacka Badowskiego,1895.

Zielińska T. Magnateria polska epoki saskiej. Funkcje urzędów i królewszczyzn w okresie przeobrażeń warstwy

społecznej. – Warszawa: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1977.

Żychliński T. Złota księga szlachty polskiej przez Teodora Żychlińskiego, członka królewskiej włoskiej Akademii

historyczno- genealogicznej w Pizie, R. 8 z dołączeniem trzech tablic genealogicznych rozrodzenia potomków

Giedymina, wywodu po mieczu i po kądzieli hrabiego Stanisława Kosmowskiego, Panów Sienna herbu Dębno

(Oleśnickich, Siemieńskich, Potworowskich). – Poznań `1886.

##submission.downloads##

Номер

Розділ

ВІТЧИЗНЯНА ТА ВСЕСВІТНЯ ІСТОРІЯ